Wat gaat de tijd toch snel..

Op vele verzoeken weer een berichtje uit Kameroen!
In het weekend ben ik samen met Suzan, Ilse, Lieve en Sabrina naar de grot gegaan hier in de buurt. Het was echt zo’n grot uit de tekenfilms met een grote waterval ervoor. Vanuit de waterval zijn we terug gelopen naar Shisong. Echt een prachtige route dwars door het platteland over de bergen.

Na onze week op de Surgical ward zijn Annemarije en ik naar de andere Surgical ward van het ziekenhuis gegaan. Deze ligt achter alle andere afdelingen omdat hier alle geïnfecteerde wonden liggen. Brr best eng! Maar we hadden de Belgen beloofd dat we de wonden in de gaten zouden houden en kijken of er verbetering was na de door hun geïntroduceerde honing voor op de wonden. Ik zal maar niet in details treden want ik weet dat bepaalde mensen alleen al bij het lezen flauw zouden vallen haha. Maar Ilse en Lieve, de foto’s komen eraan hoor!
Op vrijdag was het Cultural day in de Nursingschool en wij waren ook uitgenodigd. Natuurlijk zaten we weer op de eren plek. Het was eigenlijk een soort bonte avond met allerlei optredens van de studenten zelf. Heel grappig om te zien want ze playbacken zonder schaamte. Toen de optredens voorbij waren kon het feest echt beginnen. Mij werd gevraagd of ik de dans wilde openen, dus ik heb ze even mijn Nederlandse moves laten zien!

In het weekend werd ik ziek zoals de meeste misschien wel weten. Ik had het flink te pakken en na bijna een week koorts etc. ben ik toch maar naar de dokter gegaan. Ik werd helemaal vol gestopt met medicijnen en 3 dagen laten was ik gelukkig weer helemaal de oude.

Toen ik weer wat beter was, waren we uitgenodigd op een bruiloft. En niet zomaar een! Ze hadden in totaal wel 50 bruidsmeiden en jonkers. En zo’n 600 gasten. Het begon in de kerk met mis van wel 4 uur! Gelukkig werd er veel gezongen en gedanst de tijd was ook wel weer zo voorbij. Na de kerkmis werden begeleid naar de feestruimte en hebben we daar nog heerlijk gegeten. Helaas moesten we weer op tijd gaan omdat mijn buurvrouw, sister Rose feestje gaf omdat ze 17 jaar een zuster is. Natuurlijk ook daar weer heerlijk fufu en yammayamma gegeten en daarna tot in de late uurtjes de voetjes van de vloer gehad samen met alle andere zusters.

Na het weekend zijn Annemarije en ik naar Yaounde gegaan met als doel mijn visum te verlengen. Na veel gedoe bleek dat ik die helemaal niet kan verlengen en dat ik gewoon een exitvisum nodig heb en deze gewoon in Bamenda (een stad hier dichterbij) kan krijgen. Dus toen hebben Annemarije en ik maar genoten van het heerlijke westerse eten in Yaounde. En we waren helemaal gelukkig want we hadden voor het eerst in 2 maanden weer een echte winkel gezien! Een soort Marskramer weleens waar, maar wat was het heerlijk om weer gewoon door gangpaden te kunnen lopen en niet te hoeven afdingen.
In Yaounde kregen we te horen dat Yvonne helaas Kameroen eerder ging verlaten. Dat zou betekenen dat Lisa alleen achter zou blijven in Njinikom. Dat konden Annemarije en ik natuurlijk niet laten gebeuren dus hebben we Lisa overtuigd om ons te komen vergezellen in Shisong. Dus op donderdag kwam Lisa bij ons in Bamenda en zijn we met z’n drietjes naar Shisong gegaan.

Deze week ben ik samen met Lisa begonnen op de Maternity. Zo leuk al die kleine ukkies!
We hebben ook ontzettend veel gezien deze week.
Een bevalling gaat ongeveer zo: een vrouw krijgt weeën en ligt samen met 9 anderen op een kamer deze op te vangen. Zo nu en dan wordt ze onderzocht om te kijken hoeveel cm ontsluiting ze heeft en om naar het hartje van de baby te luisteren. Bij 10 cm is ze klaar om te persen, dus dan wordt ze het slachtbankske op geroepen en persen maar. Familie is hierbij niet welkom.
De eerste 2 bevallingen die we zagen waren relatief makkelijk en zonder al teveel schade. Toen dachten Lisa en ik nog als dit alles is.. Maar al snel zagen we ook bevallingen waarbij het een stuk minder gemakkelijk ging. Een meisje van ongeveer 19 jaar was aan het bevallen van haar eerste kindje maar moest flink ingeknipt worden, het kindje zat vast. Toen het kindje er eindelijk uit was, was het helemaal blauw en ging het maar niet huilen. Dus de verloskundige begon flink te kloppen en de longen uit te zuigen. Pff wat duurt 1 minuut dan lang zeg! Gelukkig begon het kleine meisje uiteindelijk te huilen en maken moeder en kind het nu goed. Naast dit meisje lag nog een andere vrouw waarbij het kindje verkeerd lag en waarbij de weeën niet sterk genoeg waren om het kindje uit te drijven. Dus het duurde 4 uur vanaf de volledige ontsluiting tot de geboorte van het kindje. Ook deze vrouw was helemaal ingeknipt en gescheurd, ik kan je vertellen het zag er echt uit als een slachtveld. Dus Tijn wees maar niet bang, ik hoef voorlopig niet hoor ;) Ook de geboorte van dit kindje was spannend, ook deze ging maar niet huilen en moest ook beademd worden.
Verder hebben we ook gezien hoe ze een miskraam wegzogen. Kortom heel heftig allemaal!
Gelukkig gebeuren er ook leuke dingen, zo hebben Lisa en ik aan bijna alle kinderen een naam gegeven en 2 daarvan naar onszelf vernoemd. En mocht een prematuur kindje met haar moeder mee naar huis. Al vraag ik me wel af of het kindje het gaat redden omdat het nog lang niet op gewicht was en de moeder op de General ward lag (de afdeling met besmettelijke ziektes) met tuberculose.

Vandaag was er een kerstfeest voor al het personeel van het ziekenhuis, natuurlijk werden er weer oneindig veel praatjes gehouden. En toen werd ik opeens het podium opgeroepen om de taart te onthullen. Ik schrok me rot! Ik zat helemaal achteraan maar de Matron wees toch echt naar mij. Dus ik met een rode boei naar voren voor ongeveer 300 medewerkers die taart onthullen haha. Eigenlijk was het ook wel een eer, want meestal mogen alleen maar belangrijke mensen dit doen.
Toen was het tijd voor de kerstpakketten voor alle medewerkers, dat was wasmiddel! Whoehoe.
Toen wij naar voren moesten komen om het pakketje op te halen kregen we opeens een ander pakketje met onze namen erop die we thuis pas mochten open maken. Bleek dat de zusters een cake voor ons gebakken hadden. Zo lief.. dus vanaf vandaag heb ik voor het eerst het kerst gevoel te pakken! Vanavond zet het personeelsfeest zich voort en zijn wij ook weer uitgenodigd om een dansje te komen wagen…

Overmorgen komen mijn papa en mama!!!!! Ik kan niet wachten tot ik ze het ziekenhuis kan laten zien en alle lieve zusters en mensen hier. Ze gaan het nog druk krijgen want ik heb al een heel programma samengesteld!

Ik wens iedereen een hele fijne kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar!