Men and Female medical ward
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
31 Oktober 2012 | Nederland, Nijmegen
Inmiddels ben ik alweer bijna 2 weken aan het werk in het ziekenhuis van Shisong. Het is wel heel gek om nu opeens bezig te zijn met hetgeen waar ik al die tijd naartoe heb gewerkt. Ik probeer er daarom ook maar extra van te genieten. Ook valt er ontzettend veel te leren want alles maar dan ook echt alles is anders. De verpleegkundige krijgt in de ochtend een aantal taken waarvoor zij verantwoordelijk is de rest van de dienst, het kan dus zomaar zijn dat je bij iedereen (gemiddeld 38 patiënten) de vitale functies moet meten. Ik kan je vertellen dat is een hele klus! omdat alles hier nog met de hand gaat duurt het natuurlijk ook een stuk langer en daarnaast moet je nog bedenken dat ze hier het woord 'werkdruk' niet kennen haha. Verder zorgt de familie eigenlijk helemaal voor de patiënt wat maakt dat je veel minder tijd doorbrengt met de patiënt zelf. Op zich is het heel mooi om te zien wat de families hier allemaal voor de patiënt doen en hoe betrokken ze zijn, maar voor mij als verpleegkundige wordt het beroep hierdoor een stuk onpersoonlijker en meer taakgericht dan patiënt gericht, dat vind ik jammer.
Afgelopen zondag zijn Annemarije en ik naar onze klasgenootjes in Njinokom gegaan. We moesten om 5 uur in de ochtend klaar staan en dan konden we met een collega van het ziekenhuis meerijden. Van te voren had ze nog gezegd dat we ons paspoort mee moesten nemen omdat je onderweg gecontroleerd kan worden. En natuurlijk kwam ik er na een half uur hobbelen achter dat ik de mijne vergeten was :D dus uiteindelijk vertrokken we een uur later. We maakte eerst een tussenstop in Bamenda waar we de dochter van mijn collega zouden opzoeken op haar bordingschool. De ouders van de kinderen mogen hun kind maar 1 zondag in de 4 maanden opzoeken, dus alle kinderen stonden te stralen toen ze hun ouders weer zagen. Dat was wel heel leuk om te zien. Vanuit Bamenda was het nog een uur rijden naar Njinikom waar we Lisa en Yvonne zagen!! Het was heel leuk om te zien hoe zij zich gesetteld hadden en hoe het ziekenhuis eruit ziet. Het ziekenhuis is een stuk kleiner dan het ziekenhuis waar wij in werken. Na 2 uurtjes vond mijn collega het wel mooi geweest en stapte we weer in de auto voor een rit van 5 uur terug naar Shisong. In de avond voelde Annemarije zich al niet zo lekker en maandag was ze echt ziek. Toen ik Annemarije wilde afmelden in het ziekenhuis zeiden ze dat ze zich toch maar even voor de zekerheid moest laten checken. Het was wel apart om het ziekenhuis nu eens vanuit de ogen van de patiënt te bekijken. Nu kwam voor mij extra naar voren hoe belangrijk de familie is voor de patiënt, zo praatte de dokters steeds tegen mij en vroegen de zusters van het ziekenhuis aan mij hoe het met Annemarije ging terwijl ze gewoon naast me stond en prima in staat was om zelf te praten. Verder moet je niet verwachten dat je in een ochtendje klaar bent, want je wordt steeds van het kastje naar de muur gestuurd. Na anderhalve dag wachten wisten we eindelijk dat ze gelukkig geen malaria heeft en gewoon even lekker moet uitzieken, het gaat nu gelukkig een stuk beter met haar!
Afgelopen zondag zijn Annemarije en ik naar onze klasgenootjes in Njinokom gegaan. We moesten om 5 uur in de ochtend klaar staan en dan konden we met een collega van het ziekenhuis meerijden. Van te voren had ze nog gezegd dat we ons paspoort mee moesten nemen omdat je onderweg gecontroleerd kan worden. En natuurlijk kwam ik er na een half uur hobbelen achter dat ik de mijne vergeten was :D dus uiteindelijk vertrokken we een uur later. We maakte eerst een tussenstop in Bamenda waar we de dochter van mijn collega zouden opzoeken op haar bordingschool. De ouders van de kinderen mogen hun kind maar 1 zondag in de 4 maanden opzoeken, dus alle kinderen stonden te stralen toen ze hun ouders weer zagen. Dat was wel heel leuk om te zien. Vanuit Bamenda was het nog een uur rijden naar Njinikom waar we Lisa en Yvonne zagen!! Het was heel leuk om te zien hoe zij zich gesetteld hadden en hoe het ziekenhuis eruit ziet. Het ziekenhuis is een stuk kleiner dan het ziekenhuis waar wij in werken. Na 2 uurtjes vond mijn collega het wel mooi geweest en stapte we weer in de auto voor een rit van 5 uur terug naar Shisong. In de avond voelde Annemarije zich al niet zo lekker en maandag was ze echt ziek. Toen ik Annemarije wilde afmelden in het ziekenhuis zeiden ze dat ze zich toch maar even voor de zekerheid moest laten checken. Het was wel apart om het ziekenhuis nu eens vanuit de ogen van de patiënt te bekijken. Nu kwam voor mij extra naar voren hoe belangrijk de familie is voor de patiënt, zo praatte de dokters steeds tegen mij en vroegen de zusters van het ziekenhuis aan mij hoe het met Annemarije ging terwijl ze gewoon naast me stond en prima in staat was om zelf te praten. Verder moet je niet verwachten dat je in een ochtendje klaar bent, want je wordt steeds van het kastje naar de muur gestuurd. Na anderhalve dag wachten wisten we eindelijk dat ze gelukkig geen malaria heeft en gewoon even lekker moet uitzieken, het gaat nu gelukkig een stuk beter met haar!
-
31 Oktober 2012 - 16:28
Inge Duyts:
gelukkig gaat het weer beter met Annemarije;) -
31 Oktober 2012 - 16:35
Maartje:
Haaa lieve charlot, leuk om te lezen wat je zoal bezig houdt daar!! Snel even een chat date plannen!
dikke kussssssss -
31 Oktober 2012 - 16:40
Sjoukje:
Zo te zien zorgen ze goed voor jullie. Dat kan je wel zien aan de manier waarop ze actie ondernamen toen je vriendin zich ziek voelde. Wel een geruststelling denk ik.
Fijn dat zij zich ook weer beter voelt :) -
31 Oktober 2012 - 16:41
Charlotte Dieperink:
Ja dat moeten we zeker doen!! Ik ben ook benieuwd naar jullie leventje in het koude Holland ;) -
31 Oktober 2012 - 17:35
Jacky En Harry Peppinck :
Charlotte. Wat goed te lezen hoe het met je gaat .Ookmooi hoe je verschillen tussen de Nederlandse en kameroenese situatie beschrijft! Nu Charlotte leuk en weer benieuwd naar je nieuwe ervaringen. Jacky en Harry -
31 Oktober 2012 - 19:33
Esther Neppelenbroek:
Hee Charly!
Wat een avontuur zeg, pff zover van huis en in een vreemd land, dat valt niet mee! Super stoer van je dat je dit doet en wat een enorme ervaring! Heel veel succes toegewenst en geniet er vooral ook van! Ik zal je verhalen blijven volgen, erg leuk!
Liefs Esther & Joost! -
31 Oktober 2012 - 19:42
Elke:
Fijn om weer wat van je te lezen topper!!! Hoop je snel weer te spreken!! Dikke kus! -
05 November 2012 - 04:12
Claudia:
Geniet er maar goed van Charly! Ga je naar verschillende afdelingen toe? Ga je ook nog op outreach?
Dikke kus uit NYC XX -
05 November 2012 - 14:09
Charlotte Dieperink:
Hee Clau! Jaa ik wissel iedere 2 weken van afdeling! ik mag zelf kiezen welke afdelingen dus ik ga ZEKER ook bij maternity stage lopen!! Succes daar in NY!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
